Luna, de liefste zwarte Labrador van Tanthof
Het is met pijn in mijn hart en tranen in mijn ogen dat ik deze pagina aanmaak. Luna zal niet lang meer bij haar gezinnetje zijn en ik weet wat voor een enorme leegte zij achterlaat. Je hond te moeten laten gaan is een verschrikking. De pijn doet niet onder voor het verliezen van een dierbare. Ze zal intens gemist worden maar nooit vergeten.
Ergens hoopte ik, dat als ik de afronding van deze prachtige en bijzondere fotosessie maar uitstelde, er ook voor Luna nog extra tijd zou zijn. Helaas mocht het niet zo zijn. Gelukkig hebben we een hele mooie avond gehad met Luna en haar gezinnetje. De foto’s spreken voor zich. Luna had er plezier in, zeker toen ze eenmaal het water in mocht. Dat is toch het walhalla voor een labrador. Behalve water is Luna dol op eten. Ook wat dat betreft is ze een echte lab. Als ze de kans zag iemand z’n lunch weg te kapen, dan wilde ze dat nog weleens proberen. Maar daar kreeg ze zelden de mogelijkheid voor, Luna is een heel welopgevoed hondje. Naast eten is ze dol op kroelen en kriebelen, lekker op stokken knagen of er stoer mee rondlopen. Want wandelen hoort eveneens in het hemelse rijtje. Ik wens Luna dus heel veel prachtige waterpartijen, lekker eten en grote stokken aan de andere kant. En Priscilla, Jent, Björn en Niels heel veel mooie herinneringen en nog meer sterkte de komende tijd.
