Een Weimarse Dame en een Slowaakse Staande
Als fotograaf moet je eigenlijk onpartijdig blijven. Maar wie kan dat nou? Helemaal als het om honden gaat. Ik vind alle honden leuk, maar heb stiekem wel mijn voorkeuren. En die zijn jullie ondertussen vast al wel duidelijk. Nou, hier komt er weer eentje hoor. Mijn persoonlijke favorieten: Dyma, de Weimaraner, een heuse Weimarse Dame die haar poten niet vies wenst te maken en erg op haar privacy gesteld is. En Guusje, de Slowaakse Ruwharige Staande Hond, die alles wat vies is geweldig vindt. Guusje is het zusje van mijn eigen hond Lóis en we zijn goed bevriend met hun baasjes. Ik ken de honden dus ook goed. Daarom was de fotosessie ook wel spannend. Gaat het wel lukken? Als ik maar even een gek geluidje maak of een hand in mijn zak steek dan reageren ze natuurlijk al. Omdat ze dat kennen. Het werd een erg leuke sessie. Ik moest me geweldig inhouden. Als ik maar even een geluidje maken om de aandacht van de honden te vangen, dan stond Guusje al voor mijn neus, in plaats van mooi voor de lens. Erg grappig. We hebben dan ook veel gelachen. Het was een kunst om Guusje uit de bagger te houden. En dat is ons aardig gelukt moet ik zeggen. Het was niet te voorkomen dat ze ging afkoelen in het water, maar ze werd niet vies. Ze was pas getrimd en had een mooi glad vachtje waardoor er ook weinig troep in bleef haken. Misschien heeft Guusje op de foto’s geen mooie nette schone baard. Maar dat was echt teveel gevraagd hoor. Bovendien, zo’n pure jachthond mag toch wel wat pure natuur uitstralen. Hahaha. Zelf vind ik het erg leuk dat het zo goed gelukt is om Dyma en Guusje op meerdere foto’s mooi samen op de gevoelige plaat te vereeuwigen. Dat lukt je zelf haast nooit. Maar ik had geweldige hulp van hun baasje. Goed, genoeg gekletst over deze heerlijke honden. Dyma, ik heb nog genoeg lekkere koekjes voor je hoor. Ik bewaar ze wel en dan krijg je ze als Guusje, Lóis en Nica gekke jonge honden dingen gaan doen. Ons momentje samen.
