Turkse Herders Pino en Youp
Het was een prachtige koude novemberdag die we voor de fotosessie met Pino en Youp hadden uitgekozen. Dit is wat baasje Marijke over hen vertelde:
“Pino en Youp zijn Turkse Herders (Kangals, ook wel Anatolische Herders), een vrij zelfstandig ras, dat er om bekend staat “moeilijk” opvoedbaar te zijn.
Pino is een reu van nu ongeveer 7 jaar oud, hij is 6 jaar geleden bij het hoveniersbedrijf gekomen als waakhond. Hij kwam uit het asiel, zijn verleden was daar niet bekend. Hij heeft best even moeten wennen en kon moeilijk met andere honden en met name met andere reuen overweg en kon niet loslopen. Na veel inspanning is het gelukt hem los te laten lopen. Hij is een dominante, lieve hond. Vorig jaar is hij ziek geworden, hij had een ernstige longontsteking, kreeg veel antibiotica, maar de ontsteking kwam steeds terug. Sinds een paar maanden gaat het een stuk beter met hem maar hij zal waarschijnlijk niet meer goed genezen.
Eind vorig jaar is Youp (we hebben voor de deftige benaming gekozen….) er als pup bijgekomen. Hij is 17 oktober 1 jaar geworden, heeft wel een gehoorzaamheidscursus gedaan, maar is een echte spring-in-het-veld….
Ook Youp is dominant, hij is ondernemend, nergens bang voor en heeft nog heel veel energie.
Pino is altijd op het bedrijf. Overdag ligt hij in een kennel, maar zodra er mensen op het bedrijf zijn, loopt hij op de werf. Bij het bedrijf zit een stuk grond (wei) waar paarden, kippen, 1 pauw en schapen lopen. ‘s Nachts blijft hij in de schuur en stal en in de winter slaapt hij tussen de schapen die in de stal staan. Youp is overdag ook in de kennel, maar gaat regelmatig met de baas mee naar huis . Sinds 2 maanden blijft hij ook af en toe in de schuur. Hij kan ook goed overweg met alle andere beesten. Pino en Youp kunnen het meestal wel goed met elkaar vinden maar vliegen elkaar ook wel eens in de haren…”
Wat een prachtige honden! Ze zijn enorm, maar eigenlijk zag ik dat pas ná de fotosessie op de foto’s. Ze waren lief, gingen ontzettend goed om met de andere dieren en voelden zich pas echt op hun plaats tussen de schapen. Er werd mij verteld dat deze honden in Turkije alleen tussen de schapen gezet worden en het dan maar op moeten lossen. De schapen waren op hun beurt ook compleet op hun gemak met de honden. Ik vond het een super ervaring en prijs mezelf gelukkig met zo’n buitenkansje.
