Bluetick Coonhound

Ik zag hem en was meteen verkocht. Die ogen! Zijn bouw, zijn heerlijke grote oren en dat licht arrogante voorkomen. Wat een mooie hond! Ik kon niet anders dan de eigenaren aanspreken en wat was ik blij dat ik hem uiteindelijk op de foto mocht zetten. Dasher, de “dashing” Bluetick Coonhound. Ik had al wel van de Coonhound gehoord in Amerika, maar ze hier nog niet gezien.

Dasher op de foto zetten was zo makkelijk nog niet. Hij leek cameraschuw en was nerveus. Zat niet langer dan een miliseconde stil en zelfs met een fijne sluitertijd en dito lens redt je het dan niet op tijd je ontspanknop in te drukken. Ik was bijna iedere keer te laat. Het zou toch niet gebeuren dat ik deze beauty niet goed op de foto kreeg?
Ik had tijdens de Erkemeder Hondendag niet veel tijd per fotosessie, lang niet zoveel als normaal. Bovendien was het erg druk en gebeurde er veel. Dat veel honden zo relaxed waren vond ik bijna verrassender dan het gedrag dat Dasher vertoonde. Uiteindelijk vroeg ik de eigenaresse met Dasher naar mij toe te komen lopen. Dan werd ik met camera een stuk minder indrukwekkend voor hem en kon hij zich een beetje ontspannen. Gelukkig kon ik toen vrij snel een mooie foto maken. Ik hoop dat ik deze prachthond nog eens in een privésessie mag fotograferen, met meer rust en de tijd om elkaar te leren kennen en vertrouwen. Zeg nou zelf: dat is hij toch waard?